Gunung Mulu National Park.

We vlogen met een klein propellorvliegtuig van Miri naar Mulu national park dat op een klein half uurtje vliegen ligt. Wederom zagen we hoe groen borneo is. Alleen maar regenwoud! Erg verontrustend is het wel, om te zien hoe hele stukken regenwoud verdwenen zijn door boskap. Stukken zo groot als steden. Vreselijk!


 We landden op een kleine airstrip midden in de jungle, precies zoals je dat zag in de Indiana Jones films en checkte in bij het dormitory van het park. Aan de rand van het regenwoud, of eigenlijk binnen de rand, lag onze verblijfplaats. Echt een prachtige omgeving. Overdag liepen we de canopy skytrail. De langste canopywalk(touwbrug ter hoogte van de boomtoppen) ter wereld. Een mooie tocht waarbij je een goed beeld krijgt van de vegetatie in het gebied. In de avond deden we de nachtwandeling. Zodra het donker werd, deden we de hoofdlampjes op en gingen we samen met de gids op zoek naar nachtdieren. Of in ons geval insecten regelrecht uit de hel! Spinnen zo groot als koffiekopschoteltjes gekleurd in vel geel met zwart, waarvan de ogen oplichtte als er met licht op geschenen werd. Enorme wandelende bladeren of takken die eruit zagen als iets uit de ruimte. Beesten die je zelfs in een encyclopedie niet tegenkomt. Een leuk detail van onze wandeling was de reactie van onze dappere Marieke op een van de grote gele spinnen. De bedoeling van zo'n wandeling is om met zo min mogelijk lawaai en waar mogelijk licht, de paden te bewandelen om zo geen dieren weg te jagen. Terwijl iedereen was overgeschakeld naar standje ninja, liep Mariekje de grote gele rakker tegen het lijf. Hetgeen resulteerde in een letterlijke " m m MOPPIE spin! Spin!" gevolgd door de onmiskenbare en recht uit het hart komende kreet "SPIDER!!!!!!!" Welke gepaard ging met menig oeh oeoeoeh's en gespring. Redelijk hilarisch...


Na de nachtwandeling redelijk uitgeput naar bed en de volgende ochtend vroeg op voor de grotten. Mulu staat bekend om zijn grotten en bezit een van de grootste ter wereld. We stapten in de boot en bezochten twee prachtige grotten vol met druipsteen en andere creaties. Het was een mooie en vermoeiende dag waarbij een grot toch extra punten krijgt. Zoek Borneo op internet op en je vindt vanzelf "the deer cave". Tot enkele jaren geleden de grootste grot ter wereld, maar na het afbreken van een deel van het "dak" de op 1 na grootste. Nog altijd wel de grootste passage ter wereld. Van muggen heb je geen last in Mulu... Deer cave is namelijk het huis van 2.000.000 vleermuizen. 12 soorten die zorgen voor een mugvrije omgeving. De passage is belachelijk indrukwekkend! Meer dan 150 meter breed, 100 meter hoog en ... Meter lang. Uitgesneden door een woeste rivier zo'n 20 miljoen jaar geleden. De passage komt uit in de garden of Eden, die -zoals de naam doet vermoeden- hemels is... Een groene oase aan het einde van een donkere duistere grotpassage. Echt filmmateriaal. Om tot Eden te komen moet je wel de met ammoniak gevulde passage door. De geur van Guano (vleermuizenpoep) was op momenten ondragelijk! Naar boven kijken mag... Maar mondje dicht! Aan het dak van de grot hingen duizenden vleermuizen, die tijdens schemer door een van de uitgangen naar buiten zouden vliegen. Hier gingen we dan ook op wachten. Na een uurtje werd het donker en kwamen de eerste groepen vleermuizen uit de passage. Volledig synchroon vlogen ze in groepen van duizend over het park. Helaas wel via de achterzijde, waardoor het echt waaaauw! Moment ontbrak, maar nog altijd erg mooi om te zien. Een van de hoogtepunten van de reis! Nu op naar het vliegveld om naar Kota Kinabalu te gaan!