Chitwan National Park

Chitwan National Park, ligt in het zuiden van Nepal en deelt zijn park met India. Volgens zeggen zou dit park bomvol zitten met wild en niets was minder waar. De busreis van zo'n 7 uur was prima te doen en sommige delen adembenemend. Zowel door haar schoonheid als door de weg. of beter gezegd.. modderstrook op zo'n 2,5 duizend meter hoogte, waar twee bussen amper kunnen passeren. Een klein deel van de route, hoort ook bij de meest gevaarlijke ter wereld en is in de gelijknamige tv-serie op National Geografic te bewonderen. In Chitwan aangekomen, ploften we onze spullen in het hotel en zijn we het stadje Sauraha gaan verkennen. Het normale straatbeeld hier is hutjes van hout en modder, afgewisseld met wat guesthouses en hotels, waarover de weg de mahouds hun olifanten de jungle in en uit sturen. De hele dag door zie je olifanten en paard en wagen door de straten lopen.

We besloten wat te gaan drinken aan de riverside. Langs de rivier lagen twee krokodillen te zonnen en in de verte zag je bij het ondergaan van de zon de enorme wilde zwijnen en groepen reeen de drinkplaats bezoeken. Sauraha ligt aan deze drinkplaats, slechts gescheiden door een smal deel van de rivier. Bij het ondergaan van de zon, merkten wij dat de locals plots onrustig werden. "Rhino Rhino" Aan de overkant van de rivier, op zo'n dertig meter liep een neushoorn richting het water. WTF! Dit hadden we niet verwacht. Je denkt op voorhand niet in een touristisch gebied zoveel te zien in een middag. In de avond boekten we onze jungle trektocht van twee dagen, die we op vier april zouden gaan lopen.

03 april hadden we ingepland als rustdag. We waren zo druk met reizen en alles in ons op te nemen, dat je bijna doorgesjeest raakt. We zijn er pas zes dagen en hebben nu al zoveel gezien en gedaan! Dit was een prima dag om wat Nepalese broeken te kopen en het blog weer wat bij te werken, heerlijk zittend aan de riverside, omringt door zwerfhonden en in de verte de jungle. We hebben nog weinig geschreven over de mensen in Nepal, maar wat gezegd wordt is waar. Of je nou op de fiets zonder kaart naar Bakthapur probeert te komen, of gewoon wat verbaast om je heen staat te kijken, iedereen wilt je helpen. E niet voor het geld, maar gewoon omdat dit de " Buddhist way of life" is. Een mooi gezegde... The first time you come for the mountain, the second time you come for the people. De mensen lachen, willen met je kletsen of wat drinken en zijn gewoon oprecht vriendelijk. Ook als de hele winkel overhoop wordt gehaald en je uiteindelijk besluit toch niks te kopen, omdat een euro voor een t-shirt toch wel in het budget hakt, wordt er met een lach en een vriendelijke Namaste have a beautiful day, afscheid genomen...

HEERLIJK!