Motorrit tot aan Hoi An...

In de ochtend werden we opgehaald door minh, onze persoonlijke gids voor de aankomende 4 dagen. Nog steeds niet zeker wat we moesten verwachten en of we er goed aan hadden gedaan, stapten we op de motor opweg naar het easyridercafe om te ontbijten en elkaar wat beter te leren kennen. Het ontbijt kostte alles bij elkaar nog geen euro en dat zou de aankomende dagen niet veel veranderen. Nog even een paar slokken koffie en vervolgens stapten we op de motoren om de reis te beginnen. Minh had voor Jeffrey een Taiwanese/Russische syn motor met wel 150cc! Maar dit gaf nog meer plezier en avontuur aan het geheel. Marieke ging achterop bij Minh, zodat zij lekker tegen de tassen kon leunen. Op het moment dat we nha trang uit reden hadden we het gevoel al "dit komt helemaal goed". De eerste kilometers nam ons mee langs de ruige kustlijn van Vietnam. Fantastisch! Vervolgens trokken we het binnenland in, waar de tijd echt stil is blijven staan. Rijstvelden werden afgewisseld door suikerrietvelden, waar de mensen (vooral de vrouwen)met behulp van waterbuffels al het zware werk deden. Na 250 km, kwamen we aan bij ons eerste hotel. Prima geregeld door onze Minh en na het douchen samen gaan eten. Het Vietnamese eten was tot nog toe niet wat

We hadden gehoopt( ze gooien overal gember, munt en koriander in) , maar daar kwam dankzij Minh verandering in. Eten zoals de vietnamesen zei hij. De eerste avond was een BBQ met rund chili en honing en na enigszins dronken en vol de rekening van 7 euro te hebben betaald ( voor ons drieën met drankjes mee ) gingen we naar bed. De volgende dag was vooral een dag, om er te komen. Een redelijk zware rit van ruim 280km door drukke steden en plattelandsdorpjes heen. Toch nog wel mooi, maar we waren blij toen we bij het hotel aankwamen. De derde dag begonnen we direct op de ho chi minhtrail. De beroemde smokkelroute tijdens de oorlog, waar honderdduizenden het leven hebben verloren. We reden langs plekken als charly hill en hamburger hill, die tijdens de oorlog non-stop gebombardeerd werden. Dwars door de jungle, waar we geen toerist tegenkwamen. Dit was het allermooiste wat onze drie maanden tot nu toe te bieden had. We reden door het landschap alsof we naar vuurwerk aan het kijken waren... Oooooh aaaaaaaahhhhhh! Tijdens de vier dagen stopten we bij allerlei soorten boerderijen en plantages en kregen we een echte indruk van het echte Vietnam. Op de vierde dag kwamen we aan in hoi an... Hier namen we afscheid van Minh en mochten er nog twee dagen genieten van de mooiste stad van Vietnam. Hoi an bestaat voor het grootste gedeelte uit de nog echte oude stad. Een soort Vietnamees Venetie, vol met alle kleuren lampionnen. Hoi an staat ook bekend om zijn vele kleermakers. Dus heeft Marieke nog twee mooie jassen op maat laten maken voor hans textielprijzen.


Vandaag vertrekken we naar Hanoi om van daaruit halong bay te gaan bezoeken. We zijn nog niet weg, maar vinden het nu al jammer om Vietnam, dat ondertussen echt ons hart gestolen heeft, te verlaten.