Mui Ne, Dalat en Nha Trang

Aangekomen in Mui Ne, waren we opzoek naar een hotel dat we in de Lonely Planet hadden zien staan... De bus kon ons gelukkig recht voor de deur afzetten en voor weinig hadden we weer een prachtige lodge met zwembad, direct aan het strand. Mui Ne is wel een beetje klein Rusland. Overspoeld met deze mensen en zelfs de menukaarten zijn in het Russisch geschreven. Ons hier overheen gezet en besloten de volgende dag de Sandy Dunes te gaan bezoeken. Hiervoor nog wel even een paar Chinese dames opgezocht die met ons mee wilden, zodat onze prijs met 30% zakte....... Uitgekookt........

Eerst nog even de avond afsluiten met een lange wandeling over de boulevard en daarna lekker gaan slapen in ons hotelletje.

De volgende ochtend met de twee Chinese kortingscouponnen, in de Jeep naar de Sandy Dunes. Eerst de Fairy stream. Een oneindig stroompje over kleigrond dat omringt is door kleiwanden. Heel mooi, ook al had Jeffrey nogal last van de pepertjes de vorige avond, waardoor de langzame wandeltocht veranderde in een 2km sprint :)

Daarna de White Sandy Dunes. In 1 woord: WOW! Klein Sahara wordt het genoemd en het is duidelijk waarom. Bizar dat dit hier, midden tussen al het groen is ontstaan. We hebben alle twee een quad gehuurd om een uur over de duinen te knallen. Wat een fantastische ervaring om dat te mogen doen in zo'n omgeving. Wel BLOEDLINK! De duinen zijn zo hoog dat het hierdoor enorm onoverzichtelijk wordt. Zo zou je zomaar een kleine 100m naar beneden kunnen vallen. Maar! Alles ging goed, ook al moesten we soms op twee wielen de bocht door. Echt een enorme adrenalinerush!
Na de witte de rode Dunes, waar we de zonsondergang hebben bekeken en vervolgens weer retour hotel. Volgende morgen meteen doorgereisd naar Dalat. Hier aangekomen hadden we direct het gevoel... Hier moeten we weg. Een leuk stadje dat niks te bieden heeft. Dat klinkt vreemd, maar zo kwam het op ons over. Dus besloten we direct de volgende dag weer te vertrekken naar Nha Trang. De grootste kustplaats van Vietnam.

Aangekomen in Nha Trang, waren we meteen al opgelucht en blij dat we de keuze gemaakt hadden. Prachtige stranden en een levendige stad. In de bus raakten we in gesprek met een Fransman, die ons meenam in een taxi, richting het centrum van de stad. Middels Lonely Planet weer een hotel gevonden, waar Marieke samen met de Fransman eerst even de kamer ging bekijken. Toen Marieke met een grote smile beneden kwam, bleek dat de kleine bitch weer even was losgekomen, waardoor we net voor de neus van de Fransman een prachtige kamer op de bovenste verdieping van het hotel hadden gefixed, met een enorm balkon op het dak en uitzicht over het strand van Nha Trang... Sjefke luvs Marieke!

Na het inchecken besloten we lekker te gaan ontbijten, waarna we (op een leuke manier) werden aangesproken door een Easyrider. Easyriders verzorgen motortochten van meerdere dagen door Vietnam en schijnen de mooiste trips te verzorgen. Na een gesprek besloten we uiteindelijk... Waarom ook niet! Een kleine droom van Jeffrey was om met de motor door Vietnam te trekken, dus dat konden we nu gaan waarmaken. Het betekende echter wel dat we wat bestemmingen moesten gaan overslaan, omdat de trip 4 dagen in beslag zou gaan nemen. ook betekende het dat we niet 3, maar 2 dagen in Nha Trang konden verblijven. Ondanks het risico dat we hierdoor een aantal mooie steden zouden gaan missen en de trip zelf misschien wel een flop zou zijn (was best een dure grap) besloten we het te gaan doen. Wel nog even van de dag gebruik gemaakt en heerlijk op het strand gelegen, waar Marieke weer beeldschoon bruin werd en Jeffrey Vurig rood.

De volgende dag zijn we eerst nog een snorkel/partytrip met de boot gaan maken. Jack(onze gids) was een gestoorde Vietnamees met meerdere persoonlijkheden en veel te veel energie. Dat maakte wel een heel vermakelijke boottocht, waarbij Jeffrey nog een oud Hollandsch liedje moest gaan zingen omdat dit zo' n mooi verhaal had. Volgens Jack, ging het liedje over een vrouwtje dat melk moest gaan halen, maar hier nooit aan was gekomen... Jeffrey had geen idee welk liedje dat moest zijn, tot de muziek begon... Een potje met vet.... Heel opvallend tijdens deze SNORKELtocht, was dat bijna niemand op de boot kon zwemmen... Drie mooiboys uit Australie, die bijna verdronken omdat ze van de boot afsprongen en even vergeten waren dat ademen onder water wat moeilijk is zonder kieuwen. Jack als reddende engel over boord om de mannen binnen te trekken en hen lifejackets en fietsbanden mee te geven, zodat ze tocht nog konden drijven. Echt onbegrijpelijk en heel vreemd om iemand te zien spartelen alsof hij kan zwemmen, maar precies het tegenovergestelde doet. Jeffrey moest zelfs nog een kleine 100 meter zwemmen, omdat 1 van de Australiers zover was afgedreven en niet... Ik herhaal... NIET, met zwembandjes en lifejacket, terug bij de boot kon komen.

Na wat snorkelen en iets te veel biertjes, weer naar huis en naar bed, om de volgende dag onze motortocht te beginnen.