Ho Chi Minh en Mui Ne

In de avond aangekomen op het vliegveld van Ho Chi Minh. Een taxi gedeeld met een Duits stel, dat al eerder in deze stad was geweest en ons ook over laten halen direct in hetzelfde hotel te gaan zitten.

Bangkok heeft misschien de naam, maar Ho Chi Minh is minstens zo gestoord. Het is zoiezo NOG groter en heeft NOG MEER inwoners!!

Je kan geen 15 seconden op het terras zitten, zonder dat je wordt lastig gevallen door verkopers, bedelaars of straatartiesten. We hadden gelukkig al snel door hoe je hiermee om moest gaan, dus echt lastig zijn ze nooit geworden. Tijdens onze reis, zijn we diverse keren gewaarschuwd voor Vietnam. Het is er duur, de mensen zijn niet aardig en de verkopers mega irritant... Behalve de verkopers, hebben wij echt geen idee hoe ze hierbij komen. De mensen zijn VEEL echter en eerlijker dan de Thai, die toch voornamelijk op je geld uit zijn. En ook erg vriendelijk. En vergeleken met Thailand lijkt Vietnam tot nu toe spotgoedkoop. Ons hotel (wederom midden op de strip) was schoon groot en had alles voor elkaar voor nog geen 6 euro.

De volgende dag zijn we naar het oorlogsmuseum gegaan, waar we ongeveer hetzelfde gevoel aan overhielden als toen van the Killingfields. Het is nog heel kort geleden en overal om je heen zijn de effecten nog waarneembaar. Zeker in het zuiden van Vietnam, waar het Amerikaanse leger Agent Orange heeft ingezet (gifgassen). Er zijn nog altijd vergiftigte bossen, maar wat vooral bijzonder(eng) is om te zien, zijn de zogenaamde Children of the mist. Mensen die na de oorlog geboren zijn en volledig mismaakt ter wereld zijn gekomen. Sommige zien er echt uit als Aliens. Ho Chi Minh zelf is echter een heerlijke levendige stad en we besloten direct de volgende dag een tour door de Mekong Delta te maken. Met de boot door de kleine zijtakken van de Mekongrivier. Dit hebben we twee dagen gedaan en de nacht doorgebracht in een superdeluxe hotel (zat bij de tour in!) Prachtige dingen gezien, zoals de kokosnootboerderij en de zogenaamde " gevechtsjungle" van de Mekong. Vooral het in de kleine boot door de smalle waterstraatjes van de Delta was erg leuk

Teruggekomen in Ho Chi Minh een gratis bioscoopje gepakt, recht tegenover ons hotel en daarna lekker gaan slapen. De volgende morgen hebben we de Cu Chi tunnels bezocht. De tunnels waar vandaan de guerillaoorlog werd gevoerd. Nog enkele tientallen meters door de tunnels gekropen (was echt wat voor moeder Holswilder geweest!). Deze dagen echt inzicht gekregen in waar dit " simpele" volkje toe in staat was/is. Nu snappen we hoe het kan dat Amerika hier nooit heeft kunnen winnen, In de tunnels zijn complete scholen en keukens gevormd en de kinderen kregen tijdens de bombardementen gewoon les. Niet alleen in rekenen of taal, maar ook in overleven, EHBO en guerilla technieken. Elk middel dat Amerika heeft gebruikt werd simpel tegengehouden, of tegen hen gebruikt. Behalve dan Agent Orange. Als al het andere faalt, dan maar alles vernielen moet het motto geweest zijn,

Maar goed. Teruggekomen van de Cu CHi tunnels stond de bus naar Mui Ne al klaar. Vier uur later in de kleinste bus ooit door een mens gebouwd, kwamen we aan in Mui Ne.

De foto's worden later geplaatst!